Tip:
Highlight text to annotate it
X
همه ی ما ناکامل هستیم.
ما خیلی به چشم های خود مغروریم: « می تونی بهم نشون بدی؟»
چشم های شما چه صلاحیتی دارند که بتوانید ببینید؟
او فکر نمی کند: «من هیچ صلاحیتی ندارم؛ با این حال می خواهم ببینم»
این چشم ها، وابسته به شرایط مختلفی هستند.
الآن که برق هست، می توانید ببینید.
به محض اینکه برق قطع شود، نمی توانید ببینید.
آن وقت چشمان شما چه ارزشی دارد؟
شما نمی توانید ببینید در پشت این دیوار چه خبر است.
پس این به اصطلاح حواستان را به عنوان منبع دانش باور نکنید. خیر
منبع دانش باید از طریق شنیدن باشد. این شروتی نام دارد.
بنابر این نام وداها شروتی است." شروتی-پرامانا، شروتی-پرامانا"
همانطوری که یک پسر یا هر بچه ای می خواهد بداند پدرش کیست.
چه مدرکی وجود دارد؟ آن مدرک شروتی هست، شنیدن از مادر.
مادر می گوید، "آن مرد پدر توست."
و او می شنود، او نمی بیند که چطور آن مرد پدرش است.
زیرا پدرش قبل از این که بدن او ساخته شود آنجا بوده، چطور می توانست ببیند؟
بنابراین شما نمی توانید با دیدن پدر خود را شناسایی کنید.
باید از مرجع موثق بشنوید. مادر مرجع هست.
بنابراین شروتی-پرامانا: مدرک شنیدن است، نه با دیدن.
دیدن...چشمان ناقص ما...موانع بسیاری وجود دارد
مشابهاً، نمی توانید حقیقت را با دریافت مستقیم درک کنید.
دریافت مستقیم، ذهن پردازی است. دکتر غورباقه.
دکتر غورباقه تصور می کند که اقیانوس اطلس چیست.
او درون چاهی ست، چاه سه فوتی، و دوستی او را مطلع می کند،
اوه، من آب های پهناوری دیدم.
«آب پهناور چیست؟» «اقیانوس اطلس»
«چقدر بزرگ است؟» «خیلی خیلی بزرگ»
دکتر غورباقه فکر می کند، «شاید چهار فوت.
این چاه سه فوته. شاید هم چهار فوت. بسیار خوب، پنج فوت.
بسیار خوب، ده فوت»
به این ترتیب، ذهن پردازی می کنه، چطور دکتر غورباقه می تواند اقیانوس اطلس یا آرام را درک کند؟
آیا می توانید به این طریق طول و عرض اقیانوس اطلس یا آرام را تخمین بزنید؟
بنابراین با خیال پردازی نمی توانید.
سال ها است که در مورد تعداد ستارگان این دنیا در حال ذهن پردازی هستند،
طول و عرض آن چقدر است؟ این کجا است ...
هیچ کسی حتی چیزی در مورد دنیای مادی نمی داند، چه برسد به دنیای روحانی!
که در ورای همه چیز است. بسیار دور است.
همانطور که در بهاگاواد-گیتا فصل 8 آیه 20 آمده است:
در بهاگاواد-گیتا خواهید یافت که طبیعت دیگری وجود دارد.
این طبیعتی که مشاهده می کنید، آسمان، یک گنبد گرد،
در بالای آن، دوباره لایه هایی از پنج عنصر وجود دارد.
این پوشش هست. درست مانند نارگیل.
یک پوشش سخت دارد و درون آن آب است.
به طور مشابه، درون این پوشش...
و بیرون این پوشش پنج لایه وجود دارد، هرکدام هزار بار بزگتر از دیگری
لایه ی آب، لایه ی هوا، لایه ی آتش. شما باید به تمام این لایه ها نفوذ کنید.
بعد به دنیای روحانی خواهید رسید.
تمامی این دنیا ها، به تعداد بیشمار، "کتی"
Yasya prabhā prabhavato jagad-aṇḍa-koṭi: Bs.5.40
«جاگاد-آندا» یعنی جهان.
«کتی»، میلیون ها خوشه با هم، دنیای مادی بدین صورت است.
و در ورای آن دنیای مادی، دنیای روحانی است، آسمانی دیگر.
آن هم آسمان است. اسم آن "پاراویوما" است.
بنابراین با دریافت های حسّی حتی نمی توانید تخمین بزنید در سیاره ی ماه یا خورشید چه چیزی وجود دارد،
یا در این سیاره، درون این جهان.
چگونه می توانید دنیای روحانی را با پندارهای ذهنی درک کنید؟ این حماقت است.
بنابراین شاسترا می گوید: "آچینتیا کالو یه بهاوا نا تامس تارکنا"
"آچینتیا"، آنچه که غیر قابل درک است، در ورای ادراک حواستان، سعی نکنید با بحث و پندار ذهنی آن را درک کنید.
این حماقت است. امکان پذیر نیست.
بنابراین باید نزد گورو برویم.
Tad-vijñānārthaṁ sa gurum evābhigacchet, samit-pāṇiḥ śrotriyaṁ brahma-niṣṭham : MU 1.2.12
روش این است.