Tip:
Highlight text to annotate it
X
به عنوان کودک ما از تاریکی می ترسیم
این مشکل ناشناخته ماست.
هرچیزی ممکن در بیرون باشد.
چه بسا، این سرنوشت ماست که در تاریکی زندگی کنیم.
سر را از زمین در هر جهتی که انتخاب می کنی بیرون کن
و سپس با رنگ آبی نوری بتابان،
شما توسط تاریکی احاطه شده اید،
تکامل فقط اینجاست وآنجا توسط ستاره های کم نور و دور.
حتی پس از بلوغ ما، تاریکی قدرت خود را برای جنگ با ما حفظ می کند.
و به این ترتیب کسانی هستند که می گویند که ما نباید خیلی پرس و جو کنیم
بر کسانی که ممکن است در تاریکی زندگی کنند.
بهتر است ندانیم، آنها می گویند.
درکهکشان راه شیری 400 میلیون ستاره وجود دارد،
آن همه گروهای بسیار بزرگ
آیامی تواند همهمه طبل یکشنبه ما
این باشد که تنها یک سیاره مسکونی وجود دارد؟
شاید.
شاید منشاء زندگی یا هوش فوق العاده غیر محتمل باشد
یا شاید تمدن در همه زمانها بوجود می آید،
اما آنها قادرند که از خود هر چه زودتر بزدایند.
یا، اینجا یا آنجا، پراکنده در سراسر فضا،
شاید جهان هایی باشد، چیزی مشابه مال ما،
که در آنها گازها سر گشته اند، همچنان که ما هستیم،
در مورد کسان دیگر که در تاریکی زندگی می کنند.
زندگی نسبتا" کمیاب است،
شما می توانید بر تعداد زیای جهان مطالعه کنید و بیابید که تنها یکی از آنها
حیات، تکامل و تداوم وجود دارد
و اگر زمانی ما انسانها به یکی از این جهان ها برویم
به این دلیل یک ملت خواهد بود ، یا ائتلافی از آنها
بر این باور که مزینتی در آن هست، یا مزیتی برای گونه های انسانی.
در زمان ما، ما منظومه شمسی را درنوردیدیم و چهار سفینه به ستاره ها فرستادیم.
اما ما جستجو برای ساکنان را ادامه می دهیم.
زندگی به دنبال زندگیست.