Tip:
Highlight text to annotate it
X
[باراک اوباما] امروز صبح، وزیر (امنیت ملی) خانم ناپولیتانو اعلام کرد دولت من اقدامات جدیدی را
برای ترمیم سیاست مهاجرتی کشور اعمال خواهد کرد، تا آن را عادلانه تر، کارآمدتر و منصفانه تر کند.
به ویژه برای گروه خاصی از جوانانی که به آنها لقب خیال باف داده شده است.
اینها کودکانی هستند که در مدارس ما تحصیل می کنند، در همسایگی ما بازی می کنند،
با فرزندان ما دوست هستند، و در برابر پرچم ما سوگند یاد می کنند.
آنها در قلبشان و ذهنشان آمریکایی هستند، به هر شیوه، بجز یکی از آنها:
بر روی کاغذ.
آنها توسط والدینشان به این کشور آورده شدند، گاهی حتی وقتی نوزاد بودند.
آنها اغلب نمی دانند که مدارک اقامتی ندارند
تا وقتی که تصمیم می گیرند برای یک شغل، گواهینامه رانندگی یا بورس تحصیلی در کالج اقدام کنند.
خودتان را جای آنها بگذارید.
تصور کنید شما در تمام زندگیتان همه چیز را درست انجام داده اید،
سخت درس خوانده اید، سخت کار کرده اید، شاید حتی با بالاترین رتبه در کلاستان فارغ التحصیل شده اید،
تا اینکه به ناگهان با تهدید به اخراج به کشوری که چیزی در باره اش نمی دانید مواجه می شوید،
کشوری با زبانی که ممکن است حتی قادر به صحبت به آن نیستید.
این چیزی است که منجر به ایجاد قانون DREAM شد.
بنا بر این قانون اگر والدینتان شما را وقتی کودک بودید به اینجا آوردند،
شما پنج سال اینجا بوده اید و حاضر به رفتن در کالج یا خدمت در ارتش هستید،
می توانید روزی شهروند این کشور شوید.
همانطوری که بارها و بارها به کنگره گفته ام:
قانون DREAM را برایم بفرستید، آن را بگذارید روی میزم و من آن را بالافاصله امضا خواهم کرد.
حال، هر دو حذب با هم این قانون را نوشته اند
و یک سال و نیم پیش دموکراتها قانون DREAM را در دولت تصویب کردند،
اما جمهوری خواهان آن را رها کردند.
پنجاه و پنج رای موافق در سنا گرفت اما جمهوری خواهان آن را مسدود کردند.
این لایحه واقعاً تغییری نکرده. نیاز تغییری نکرده.
هنوز کاری است که انجام آن کار درست است.
تنها چیزی که تغییر کرده، گویا، سیاست بود.
[یکی از حاضرین: نامفهوم]
[اوباما] این کار درست است.
[یکی از حاضرین:] ... اتباع خارجی
[اوباما] ببخشید، آقا. الان وقت سوال نیست، آقا.
[یکی از حاضرین: نامفهوم]
[اوباما] نه وقتی که من دارم صحبت می کنم.