Tip:
Highlight text to annotate it
X
رئیس جمهوری: آقای رئیس، رهبر رید، رهبر مک کانل، رهبر پلوسی، رهبر، معاون
Clyburn، به دوستان و خانواده رزا پارکس، به میهمانان محترم که در حال
امروز اینجا جمع شده است.
امروز صبح، ما جشن خیاط، اندکی در قد و قامت اما بسیار مقوی در شجاعت است. او به مبارزه طلبیده
شانس مبارزه طلبیده است، و او بی عدالتی است. او یک زندگی فعالیت است، بلکه یک زندگی شرافت
و فضل. و در یک لحظه، با ساده ترین حرکات و اشارات، او کمک کرد تغییر امریکا
- تغییر جهان است.
رزا پارکس برگزار شد هیچ دفتر انتخاب شده است. او صاحب ثروت و زندگی خود را به دور از رسمی
کرسی های قدرت است. و با این حال امروز، او طول می کشد جایگاه بر حق خود را در میان کسانی که شکل گرفته است
البته در این کشور است. من تشکر می کنم از تمام کسانی که افراد، به ویژه اعضای
کنگره انجمن سیاه، هم در گذشته و هم در حال حاضر برای ساخت این لحظه امکان پذیر است.
(تشویق حضار)
دوست دوران کودکی یک بار در مورد خانم پارک گفت:، "هیچ کس تا کنون رزا در سراسر برجسته کردم و
دور با آن. "(خنده حضار) که یک راننده آلاباما آموخته شده در تاریخ 1 دسامبر 1955.
دوازده سال قبل از آن، او خانم پارک کردن اتوبوس خود را لگد کرده بود صرفا به این دلیل او را از طریق وارد
درب جلو درب عقب بیش از حد شلوغ بود. او برداشت آستین او را و او را تحت فشار قرار دادند
خود را خاموش اتوبوس. این ساخته شده است به اندازه کافی دیوانه او، او را به یاد می آورم، که او اجتناب سواری خود را
اتوبوس در حالی که برای.
و زمانی که آنها ملاقات دوباره آن شب زمستانی در سال 1955، رزا پارک خواهد بود نه تحت فشار قرار دادند. وقتی که
راننده از صندلی خود را به اصرار دارند که او را تا او، او را تحت فشار قرار دادند.
هنگامی که او را تهدید به او دستگیر شده، او به سادگی جواب داد: "شما ممکن است که کار را انجام دهند." و
او.
چند روز بعد، رزا پارکس، دستگیری او را به چالش کشیده است. یک کشیش کمتر شناخته شده است، به شهر جدید
و فقط 26 سال سن داشت، ایستاده بود با او - مردی به نام مارتین لوتر کینگ جونیور هم هزاران
مونتگومری، آلاباما مسافران. آنها شروع به تحریم - معلمان و کارگران، روحانیون
و domestics، از طریق باران و حرارت سرد و سوزان، روز به روز، هفته بعد از هفته، ماه
پس از ماه، مایل پیاده روی اگر آنها تا به حال به، تنظیم carpools که در آن آنها می توانند، فکر نمی
در مورد تاول روی پای خود بایستند، کوفتگی بعد از یک روز پر از کار - پیاده روی برای احترام،
راه رفتن برای آزادی، رانده شده توسط یک عزم جدی برای اثبات خدا با توجه به شأن و منزلت خود را.
سه صد و هشتاد و پنج روز پس از رزا پارکس، خودداری از دادن صندلی خود، تحریم
به پایان رسید. مردان سیاه پوست و زنان و کودکان دوباره سوار اتوبوس مونتگمری، به تازگی لغو تبعیض نژادی،
و به هر صندلی اتفاق می افتد به باز نشسته شد. (تشویق حضار) و با این پیروزی، تمام
عمارت تبعیض نژادی، مانند دیوارهای باستانی جریکو، آمده است به آرامی شروع به غلت
پایین.
این اغلب اظهار داشت که فعالیت رزا پارکس در آن اتوبوس آغاز خواهد شد. طولانی
قبل از او ساخته شده تیتر، او تا به حال برای آزادی ایستاده بود، تا برای برابری ایستاده بود - مبارزه
برای حق رای، متحدسازی علیه تبعیض در نظام عدالت کیفری، خدمت در
فصل محلی NAACP. رهبری آرام او را همچنان پس از او شد
نماد جنبش حقوق مدنی، کار با کنگره Conyers برای پیدا کردن خانه برای
بی خانمان ها، آماده سازی جوانان محروم را برای یک مسیر به موفقیت، به تلاش هر روز به
درست است برخی در جایی اشتباه در این جهان است.
و هنوز ذهن ما در آن لحظه تنها در اتوبوس ببندید - خانم پارک به تنهایی در آن صندلی،
چنگ کیف پول خود را از پنجره به بیرون خیره شده، در حال انتظار برای دستگیر می شود. که لحظه ای می گوید
ما چیزی در مورد چگونگی تغییر اتفاق می افتد، و یا اتفاق نمی افتد، انتخاب ما را، و یا
را ندارد. "در حال حاضر ما را از طریق یک لیوان را ببینید، تیره،" کتاب مقدس می گوید، و آن را
درست است. آیا از جبر و یا خودخواهی، که آیا از ترس یا فقدان اخلاقی
تخیل، به طوری که اغلب صرف زندگی خود را به عنوان اگر در یک هوای مه آلود، پذیرش بی عدالتی، توجیه
بی عدالتی، تحمل غیر قابل تحمل است.
کودکان - مثل راننده اتوبوس، بلکه مانند مسافران در اتوبوس، راه کارها هستند که ما می بینیم
گرسنه در سرزمین فراوانی، محلات را با خشونت ویران، خانواده ها با کار hobbled
از دست دادن و یا بیماری - و ما را بهانه ای برای انفعال، و ما به خودمان می گوییم، که
مسئولیت من نیست، هیچ چیز من می تواند انجام دهد وجود دارد.
پارک روزا به ما می گویند، همیشه چیزی وجود دارد که ما می توانیم انجام دهیم. او به ما می گوید که همه ما مسئولیت،
به خودمان و به یک دیگر است. او به ما یادآوری می کند که این است که چگونه تغییر اتفاق می افتد - و نه
عمدتا از طریق بهره برداری از معروف و قدرتمند، بلکه از طریق اقدامات بی شماری
احساس اغلب شجاعت ناشناس و محبت و همکار و مسئولیت است که به طور مستمر،
سرسختی، گسترش درک ما از عدالت - درک ما از آنچه امکان پذیر است.
قانون مفرد رزا پارکس از نافرمانی راه اندازی یک جنبش است. خسته پا از کسانی که راه می رفت جاده های گرد و خاکی از مونتگومری
یک ملت کمک کرده است که به که آن را یک بار بوده است کور. به این دلیل که از این مردان و
زنان است که من امروز اینجا ایستاده. این است که به خاطر آنها که فرزندان ما بزرگ شوند در
زمین آزاد و عادلانه، صحت زمین به مرام و منش موسس آن.
و آن این است که چرا این مجسمه به آن تعلق دارد در این سالن - به ما یادآوری، مهم نیست که چقدر متواضع و یا بلند مواضع ما، فقط آنچه در آن است که
رهبری نیاز، فقط آنچه در آن است که شهروندی مستلزم. رزا پارکس
تبدیل 100 ساله در این ماه است. ما این کار با قرار دادن
یک مجسمه از او در اینجا. اما ما نمی توانیم هیچ افتخار بیشتری به انجام
حافظه خود را از حمل به جلو قدرت
اصل او و
شجاعت اعتقاد راسخ به دنیا آمد.
خدا
برکت دهد
the
حافظه از رزا پارک، و ممکن است خدا نگهدار این ایالات متحده
از امریکا است. (تشویق حضار)