چگونه کار تنفس - Nirvair Kaur

ما در هر چند ثانیه یک بار نفس می‌کشیم. زندگی ما بستگی به استنشاق اگسیژن دارد، اما ما هرگز به اینکه چگونه نفس می‌کشیم فکر نمی‌کنیم. به نطر می‌رسد که این بصورت خودکار انجام می‌شه. چگونه چیزی که به نظر اینقدر ساده میاد کلیدی برای زند ماندن ما‌ست؟ تنفس کردن با محیط زیست پیرامون ما شروع می‌شود. هوایی که ما آن را فرو می‌بریم، یا استنشاق می‌کنیم، ترکیبی از گازهای مختلف است از جمله نیتروژن، دی‌اکسید کربن و اکسیژن ، که مهمترین گازها برای زنده ماندن ما هستند. هوا از دهان و بینی ما وارد بدن ما می‌شود، و به حلق، نای و لوله‌های نایژه‌ای حرکت می‌کند، و در نهایت به حبابک‌های هوا در ریه‌ها می‌رسد. حبابک‌های هوا با استفاده از فشار، اکسیژن و مواد غذایی را به درون خون می‌فرستند. دیافراگم و عضلات میان‌دنده‌ای سیستم پمپاژ‌ی‌ را تشکیل می‌دهند که این تبادل هوا را تسهیل می‌کنند. چگونگی تنفس شما بر میزان انرژی شما تاثیر می‌گذارد، به ویژه هنگامی که شما تحت فشار بدنی و روحی هستید. به آخرین باری که امتحان سختی داشتید فکر کنید. احتمالاهرچه شما مضطرب‌تر شدید، تنش در بدنتان افزایش یافته، و سرعت نفس کشیدن‌تان به تندی بیشتر شده. هرچه تنفس سطحی‌تری داشته باشیم، اکسیژن کمتری به مغزمان می‌رسد، و تمرکز کردن مشکل‌تر می‌شود. واکنش ما به فشارهای بدنی، مثل بازی پرسرعت روی زمین هاکی بعد از مدرسه چیست؟ همانطور که ما فشار بر بدن‌مان اعمال می‌کنیم، عضلات به مقدار زیادی از انرژی و همچنین اکسیژن اضافی نیاز پیدا می‌کنند. ما شروع به نفس نفس زدن می‌کنیم، که باعث می‌شود هوای بیشتر و اکسیژن بیشتر به بدن وارد شود، و این کار با خنک‌سازی طبیعی، درجه حرارت بدن را تنظیم می‌کند. اینها تنها زمان‌هایی نیستند که تنفس ما تحت تاثیر قرار می‌گیرد و یا تغییر می‌کند . به آخرین باری که عصبانی یا احساساتی شدی فکر کن. عصبانیت باعث واکنش متابولیک (سوخت و ساز) در بدن می‌شود، که بدن را دچار تنش کرده و درجه حرارت داخلی بدن را بالا می‌برد. تا حالا کسی را دیدید که خونسردی‌اش را از دست داده باشد؟ در نهایت، اگر ما برای مدت زیادی تحت اضطراب و نگرانی تنفس کنید، عواقبی گریبان‌گیرمان خواهد شد. هنگامی که سلول‌های بدن اکسیژن مورد نیازشان را دریافت نمی‌‌کنند، مواد غذایی موجود در بدن کاهش یافته و مواد سمی در خون تولید می‌شود . تصور می‌شود که یک محیط هیپوکسیک، یا کم اکسیژن، می تواند سلول‌های سرطانی را در بدن افزایش دهد.‍‍ خبر خوب اینکه ما می‌تونیم نفس کشیدن‌مان را بیشتر از آنکه بدانیم کنترل کنیم. بدین معنا که می‌توانیم کمیت و کیفیت تنفس‌مان را بهبود بخشیم. دانشِ تنفس هزاران سال است که در پیرامون ما حضور دارد، از مرتاضان باستانی در هند تا درمانگران تنفسی که امروزه با بیماران سروکار دارند. هر دو به شما می‌گویند که فنون خاصی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا تنفس‌تان را بهبود ببخشید. تنفس همه‌اش مربوط به حرکت هوا از محیط با فشار بالاتر به محیطی با فشار کمترست. تنفس بیشتر به معنای اکسیژن بیشتر است، و در نهایت مقدار مواد غذایی بیشتر که در دسترس سلول‌ها و خون ما قرار می‌گیرد. ما بطور طبیعی هنگامی که آه بلندی می‌کشیم این‌کار را می‌کنیم. تغییر فشار هوایی که وارد ریه‌ها می‌شود یکی از شیوه‌های اصلی اصلاح تنفس است. بدن ما بطور خودکار با سرفه، عطسه و یا سکسکه این کار را انجام می‌دهد. این یک آزمایش ساده است. سوراخ سمت راست بینی‌تان را با انگشت شصت‌تان بگیرید. با سوراخ سمت چپ دم و بازدم کنید. دقت کنید که چقدر فرو دادن هوا سخت‌تر می‌شود. شما باید حواستان را جمع کنید، و از دیافراگم و عضلات‌تان بیشتر از حالت طبیعی استفاده کنید. با کاهش سطح مقطعِ راه‌های هوا، فشار اکسیژن جاری از حبابک‌های ریه به درون خون را افزایش می‌دهید. با کاهش سطح مقطعِ راه‌های هوا، فشار اکسیژن جاری از حبابک‌های ریه به درون خون را افزایش می‌دهید. مرتاضان تنفس با تغییر سوراخ‌های بینی را تمرین می‌کنند تا سرعت نفس کشیدن‌شان را پایین بیاورند، میزان اکسیژن را افزایش دهند، وسیستم عصبی پاراسمپاتیک را فعال کنند، که با کارکرد بدن در زمانی که در استراحت است سروکار دارد. بگذارید که یک تمرین دیگر بکنیم. لَه‌لَه زدنِ یک سگ را در زمان تنفس مجسم کنید. حالا تلاش کنید که مثل یک سگ لَه‌لَه بزنید، اول درحالی که زبانتان بیرون است، سپس با دهان بسته . متوجه می‌شوید که از عضلات شکمتان برای خارج کردن هوای بازدم استفاده می‌کنید. دست‌تان را زیر دماغ‌تان بگیرید، و قدرت بازدم‌تان را حس خواهید کرد. تنفس کردن به این شیوه سخت‌ست چون نیاز به حرکت فعال دیافراگم و عضلات میان‌دنده‌ای دارد. به دلیل میزان فشاری که برای نفس کشیدن وارد به بدن‌مان وارد می‌کنیم، دمای بدنمان به سرعت در طول این تمرین تغییر خواهد کرد. جای تعجب نیست که در روزهای گرم سگ‌ها را می‌بینید که برای خنک شدن اغلب اینطور نفس می‌کشند. هنگامی که در شب خوابیده‌ایم، پیازِ مغز (بصل‌النخاع) اطمینان حاصل می‌کند که ما همچنان نفس می‌کشیم. خوش به حال ما که نیازی نیست که به این فکر کنیم. در طول روز، تنفس ما خیلی آسیب‌پذیرتر است، به ویژه زمانی که تحت فشار و یا در شرایط سخت هستیم. و به همین دلیل بهترست به نفس کشیدن‌تان توجه کنید. اگر بتونید به نفس کشیدن‌تان نظارت کنید و آن را تغییردهید، میتونید هم کیفیت وهم کمیت اکسیژن را در تمامی بدن‌تان بهبود ببخشید. اضطراب کمتر، انرژی را افزایش می‌دهد و سیستم ایمنی بدن شما را تقویت می‌کند. بنابراین دفعه دیگه که یک نفر گفت که آرام باشید و یک نفس عمیق بکشید، شما دقیقا می‌دانید که چرا.